Konie huculskie należą do jednej z dwóch zachowawczych ras koni w Polsce

Cele hodowlane oraz metody kojarzeń zawarte są w Rasowym Programie Hodowli.  

Główne cele hodowli koni rasy huculskiej to:

• Zachowanie unikalnego genotypu i zdolności przekazywania na potomstwo cech rasowych
• Zachowanie określonego typu rasowego
• Wykazywanie wszechstronnej użytkowości.

W realizacji zapisów tego programu dąży się do utrwalenia wzorca rasowego poprzez zachowanie cech genetycznych i fenotypowych takich jak:

• typ (rasowy, płciowy, użytkowy)
• pokrój
• łagodny charakter
• żywy temperament
• doskonałe zdrowie
• długowieczność
• wysoka płodność
• dobre cechy mateczne
• wytrwałość w pracy

W hodowli koni, także huculskich istotne znaczenie ma jakość zarówno materiału żeńskiego jak i męskiego.

Postęp hodowlany dokonuje się za sprawą odpowiedniej selekcji i doboru do rozrodu najlepszych, sprawdzonych użytkowo ogierów

 Współczesna polska hodowla koni huculskich jako jedyna oparta jest o wszystkie istniejące rody męskie.

• Po. Polan; ur .1929 r.
• Gu. Gurgul; ur .1924 r.
• Go. Goral; ur .1898 r.
• Pr. Prislop;
• Hr. Hroby; ur . 1899 r.
• Pt. Pietrosu;
• Ou. Ousor; ur .1929 r.

Ogiery huculskie z największą liczba potomstwa zarejestrowanego w Centralnej Bazie PZHK:

• powyżej 200 szt. potomstwa – 2 ogiery /Sonet……. ; Wabigon /
• od 151 – 200 szt. potomstwa – 4 ogiery /Piaf, Jaśmin, Rewir, Jasmon/
• od 101 – 150 szt. potomstwa – 6 szt. ogiery Baca; Rygor; Paw; Fant; Hroby XXI-50; Szafir
• od 51 – 100 szt. potomstwa – 30 szt. ogierów; m.in. Neszor, Ousor VIII-50, Prislop IX-81, Lotnik, Puszkar, Powiew