українські
Powrót do strony powitalnej

AKTUALNOŚCI PROJEKTOWE

 

pusteOZHK w Rzeszowie    MATERIAŁY SZKOLENIOWE    

Metody przygotowania i pracy z młodym koniem huculskim w kontekście polowych prób dzielności (wstępna, zasadnicza) wierzchowej i zaprzęgowej

Szkolenie organizowane w ramach projektu
„Utworzenie Polsko-Ukraińskiego Centrum Hodowli i Promocji Konia Huculskiego”

Rudawka Rymanowska, Odrzechowa – listopad 2014; kwiecień 2015

 

 

Specyfika polowych prób dzielności koni rasy huculskiej

 

 

 

 

 

 

 

Autor: Marek Gibała

 

Próby wstępne przeprowadza się podczas kwalifikacji koni do hodowli

  • klacze (indywidualna kwalifikacja w terenie)
  • ogiery (jesienne kwalifikacje – min. 5 koni w jednym miejscu)

 

Próby zasadnicze przeprowadza w miejscach zatwierdzonych i nadzorowanych przez komisję księgi stadnej

Minimalna liczba koni w próbie - 5 koni (bez względu na płeć)

 

Wierzchowa zasadnicza próba polowa - organizacja przebiegu trasy ścieżki huculskiej

 

 

Gospodarz toru ścieżki huculskiej

  • tworzy koncepcje, wytycza i ustala trasę ścieżki huculskiej
  • podaje parametry techniczne konkursu
  • jest członkiem zespołu sędziowskiego

 

Ścieżka huculska - definicja

Ścieżka huculska jest sprawdzianem umiejętności pokonywania naturalnych i sztucznych przeszkód terenowych, odwagi, zdolności, posłuszeństwa i treningu koni.

Dla zawodnika jest to próba jazdy w zadanym tempie i umiejętności prowadzenia konia w trudnym terenie

Maksymalna ilość punktów bonifikacyjnych możliwych do zdobycia w tej konkurencji wynosi 80

 

Cechy charakteryzujące „dobrą” ścieżkę:

  • pofałdowany teren
  • urozmaicony krajobraz
  • zróżnicowane podłoże
  • naturalne przeszkody
  • przebieg trasy nawiązujący do ścieżki

 

Rodzaje ścieżek huculskich: /zróżnicowanie ze względu na dystans, liczbę przeszkód, tempo i wiek koni/

  • ścieżka w próbie dzielności
  • ścieżka w konkursie eliminacyjnym
  • ścieżka sportowa

 

Warunki techniczne ścieżki huculskiej

Wymagania terenu związane z wytyczeniem trasy ścieżki:

  • A. odpowiednia różnica wzniesień
    podjazdy, zjazdy, bankiety
  • B. naturalne rowy, cieki wodne, stawy
    przeszkoda wodna, suche rowy, kładki
  • C. zadrzewione, zalesione obszary
    ciasne, niskie przejazdy, firanki, skoki posłuszeństwa, slalom
  • D. dysponowanie odpowiednia przestrzenią
    • zabezpieczenie dystansu
    • optymalny plan sytuacyjny zawodów
    • ominiecie uczęszczanych dróg
    • ograniczenie krzyżowania się trasy
    • rezygnacja z przejazdów obowiązkowych

Uwarunkowania ścieżki huculskiej:

  • lokalizacja startu i mety w stosunku do rozprężalni
  • możliwość kontroli początkowego i końcowego odcinka trasy
  • ustalenie technicznej obsługi toru
  • łączność z sędziami przeszkodowymi
  • szybka pomoc medyczna

 

Przeszkody w ścieżce huculskiej

Przeszkoda uwzględnia w swej konstrukcji:

  • Specyfikę
    • przeszkody płaskie
    • przeszkody skokowe
    • przeszkody wodne
  • Charakter
    • sprawdzian odwagi, dzielności
  • Stopień trudności
    • sprawdzian poziomu wytrenowania

Podział przeszkód ze względu na budowę:

  • proste - pojedyncze
  • złożone – wieloczłonowe

Podział przeszkód ze względu wymogi regulaminu:

  • obowiązkowe (12 przeszkód)
  • dodatkowe (12 przeszkód)
  • dodatkowe wg koncepcji gospodarza toru

 

W planowaniu trasy ścieżki należy uwzględnić:

  • rodzaj ścieżki
  • konfigurację terenu
  • odległość miedzy przeszkodami
  • możliwość kontroli początkowego i końcowego odcinka trasy
  • alternatywne przejazdy
  • dodatkowe oznaczenie toru
  • przeszkody selekcyjne
  • widowiskowość przebiegu ścieżki i ustawionych przeszkód
  • stopień trudności toru

 

Planowanie trasy ścieżki huculskiej

Parametry techniczne konkursu:

  • Dystans
    • - w próbie dzielności 1500-2000 m
    • - w konkursie eliminacyjnym 2000-3000 m
    • - w finale czempionatu użytkowego do 5000 m
  • Tempo
    • - w próbie dzielności – 140-220 m/min.
    • - w konkursie eliminacyjnym do 300 m/min.
  • Norma czasu – (+/ - 10 s)
  • Czas maksymalny – 150 % normy
  • Liczba przeszkód
    • - w próbie dzielności – 16
    • - w konkursie eliminacyjnym min. 20
  • Przejazdy obowiązkowe
  • Różnica wzniesień
  • Temperatura

 

Plan sytuacyjny trasy zawiera:

  • oznaczenie linii startu i mety
  • trasę i jej kierunek przebiegu
  • kolejność przeszkód na torze
  • przejazdy obowiązkowe
  • miejsca i punkty odniesienia w terenie
  • wykaz przeszkód
  • parametry techniczne

 

Omówienie trasy dla:

 

 

  • zawodników, szefów ekip

 

  • sędziów przeszkodowych wraz z arkuszem oceny

 

 

 

  • publiczności zawodów

 

 

Zaprzęgowa zasadnicza próba polowa

organizacja przebiegu trasy w zręczności

powożenia na placu z przeszkodami

 

Warunki konkursu:

  • plac o powierzchni min. 2500 m
  • dystans 300- 500 m
  • przeszkody - 8 sztuk (po 5 pkt. bonifikacyjnych)
  • tempo 140 – 200 m/min

 

Wykaz przeszkód:

  • bramka pojedyncza - 3 szt.
  • bramka podwójna (odległość 3-4 m pomiędzy bramkami) – 2 szt.
  • „L” w lewo – 1 szt.
  • „L” w prawo – 1 szt.
  • slalom (5 tyczek co 10 m) – 1 szt.

Rozstaw bramek w stosunku do rozstawu osi jest większy o 60 cm.