Обладнання для роботи з конем із землі

 

 

 

 

 

 

 

 

 

autor: Zenon Podstawski

Uniwersytet Rolniczy w Krakowie

Instrukcja ujeżdżania koni. ROZDZIAŁ A. ZASADY OGÓLNE.

Ujeżdżanie pod względem psychicznym.

Ujeżdżanie pod względem psychicznym polega na nauczeniu konia rozumienia wszelkich pomocy, czyli środków, którymi jeździec przekazuje mu swoją wolę, oraz na wyrobieniu w koniu zaufania do jeźdźca i posłuszeństwa jego woli.

Praca ta wymaga od jeźdźca niezwykłej cierpliwości i łagodności, a zarazem energji i stanowczości, t. j. tych cech, które muszą znamionować każdego człowieka, dążącego do porozumienia się ze zwierzęciem i do podporządkowania go swej woli.

Ujeżdżacz musi się trzymać zasady, nakazującej szukania przyczyny niepowodzeń przede wszystkiem w swoim nieodpowiednim postępowaniu, następnie w budowie konia, a wkońcu dopiero w jego trudnym charakterze.

Np., gdy młody koń nie chce wykonać stawianego mu żądania, ujeżdżacz musi najpierw zadać sobie pytanie, czy pomoce były zastosowane dosyć wyraźnie, czy koń był dostatecznie przygotowany do ich zrozumienia i wykonania, czy koń nie jest zbyt zmęczony lub niedysponowany, a następnie dopiero może szukać przyczyny w uporze i w uplanowanej niechęci konia.

Zasada ta uchroni ujeżdżacza od stosowania niesłusznych, bo niezasłużonych kar, które następnie stają się poważnemi i trudnemi do usunięcia przeszkodami w porozumieniu się człowieka ze zwierzęciem oraz niweczą starania o jego zaufanie. Nieodpowiednie postępowanie wywołuje długotrwałe skutki u konia, zawsze długo pamiętającego wszelkie zdarzenia przykre i bolesne.

Ogłowia

ВУЗДЕЧКА                                                                        НЕДОУЗДОК

ВУЗДЕЧКА

Упряжна                                                                     Верхова

Zasadą jest, że osoba szkoląca konia nie jest sama i powinna pracować z pomocnikiem, ze względu na bezpieczeństwo. Ważne jest spokojne zachowanie osób w każdym etapie zapoznawania konia z nowym sprzętem

• Młody koń przed rozpoczęciem treningu nie zna innego ogłowia oprócz kantara.
• Przyzwyczajanie, oswajanie z ogłowiem powinna robić osoba dobrze znana koniowi.
• Naukę przyuczania do kiełzna dobrze jest rozpoczynać po karmieniu konia, gdy jest spokojniejszy i bardziej odprężony.

Dla młodych koni, najbardziej odpowiednim jest ogłowie z kiełznem wędzidłowym

Szczególną uwagę należy zwrócić na ułożenie KIEŁZNA - wędzidła w pysku konia.

Wędzidło:

• działa na język żuchwę i szczęką konia,
• cieńsze działa mocniej,
• grube jest bardziej przyjazne dla pyska,
• może być puste i lekkie, lub pełne i ciężkie,
• cięższe jest stabilniejsze w pysku, i nie prowokuje do bawienia się językiem.

Większość szkoleniowców poleca na początek wędzidło zwykłe lub podwójne łamane (sprawdza się jako szczególnie dobrze dopasowujące się do pyska) o odpowiedniej grubości.

ТРЕНЗЕЛІ ВУДИЛО:

 

Ланки, кільця повідь

 

 

 

Вуса/вус, ланцюжки, продовжувачі,

 

 

 

замок

Ściegierz (wedzidło) najczęściej (choć nie zawsze!) wykonany jest z metalu.

Każdy z wykorzystywanych metali lub ich stopów ma nieco inne właściwości,

„słodki metal” (sweet iron) - czarna stal walcowana na zimno, prawie wyłącznie spotykana w ściegierzach westernowych.

Wada – łatwość, z jaką rdzewieje – jest równocześnie zaletą: konie lubią smak rdzy i pobudza ona ślinienie.

stal nierdzewna (a konkretnie stop żelaza, chromu i niklu) – metal neutralny, łatwy w czyszczeniu i nie rdzewiejący, twardszy niż sweet iron, nie pobudza ani nie hamuje ślinienia.

miedź – sama w sobie rzadko używana gdyż jest zbyt miękka; często wykonywane są z niej np. paski wtapiane w ściegierz z innego materiału (najczęściej sweet iron) lub łączniki w wędzidłach podwójnie łamanych. Używana ze względu na smak i pobudzanie ślinienia.

aurigan – stop miedzi, cynku i krzemu. Przy wszystkich zaletach miedzi odporny mechanicznie.

nie można używać wędzideł:

• zardzewiałych,
• wytartych
• sprawiających ból np. zbyt cienkie, zwłaszcza podczas szkolenia.

Uprzęże

Uprząż chomontowa

Uprząż szorowa

Обладнання для кордування:  

• Черевики, міцні без шпор
• Рукавиці,
• Корда довжиною 7 – 8 m. ( не рекомендовано поперечні нашивки – обмежувачі на корді, оскільки вони роблять неможливим її плавне випускання і можуть призвести до опіків рук),,
• Батіг для кордування (довжина бича мінімум 2 м довжина ременя приблизно 3 м., для вольтижерування використовується ще довший або телескопічний батіг).

Cel lonżowania:

Zapewnienie ruchu oraz szkolenie i gimnastykowanie konia

*najczęściej w ruchu po kole, na lince zwanej lonżą o długości około 7 – 8 m. (przez osobę o „dużym wyczuciu”, znającą zagadnienie i technikę lonżowania).

Kiedy korzystamy z lonżowania:  

• Przyzwyczajanie młodego konia do siodła lub uprzęży,
• Wspieranie szkolenia konia wierzchowego i zaprzęgowego,
• Szkolenie konia bez obciążenia jeźdźcem,
• Przygotowanie konia do pracy na koziołkach i do skoków,
• Korekty koni z problemami,
• Zaawansowane szkolenie konia zwłaszcza pod kątem przygotowującej pracy nad zebraniem,
• Zapewnienie ruchu koniom, które muszą być powoli wdrażane do normalnej pracy, np. po chorobach.
• Nauka dosiadu,
• Prowadzenie woltyżerki

Gdzie ?:  

• Otwarty plac lub koło z zewnętrznym ograniczeniem,
• Średnicy minimum12 m.
• Koń na zewnątrz szybko się dekoncentruje, ale - nawiązuje kontakt ze środowiskiem zewnętrznym.
• Praca jest uzależniona od warunków pogodowych (wykonanie ograniczenia z elementów przeszkód może być przyczyną poranienia konia, podobnie jak bale ze słomy poranienie o sznurki-podcięcia).

Hala,

lub zadaszone koło (średnica koła 12 do 16 m.),

• przydatna dla młodych koni, praca niezależnie od warunków pogodowych.
• jeżeli ma być użytkowana do woltyżerki jej szerokość nie mniejsza jak 20 m.
• Dodatkową zaletą hali lub zadaszonego koła z zewnętrznym ograniczeniem jest możliwość koncentracji zwłaszcza młodych koni przy założeniu, że na zewnątrz jest względny spokój.

Kryte ujeżdżalnie

• wystarczająco dużo miejsca, pod warunkiem ze nie ma innych zajęć
• w przypadku młodych koni brak zewnętrznego ograniczenia, konieczność wygrodzenia,
• niszczenie struktury podłoża – konieczność zmiany miejsca lonżowania,
• zaleta to większa swoboda i możliwość zmiany linii koła.

Podłoże do lonżowania:

• Przyczepne, niezbyt głębokie (przeciążenie ścięgien i więzadeł).
• Regularnie grabione (aby nie powstała „ubita rynna”), lekko powinno się wznosić w kierunku na zewnątrz koła tak, by koń stawiał nogi na płaskie podłoże (w przeciwnym razie przy długiej pracy zwyrodnienie stawów – artroza).

Обладнання для коня  

• Для роботи на корді ми в принципі використовуємо вуздечку з вудиловим трензелем, добре підібраним, товстого вудила (змушує до жування, слиновиділення, - розслаблює коня, кінь менш напружений).
• Найчастіше ми відчіпляємо повіддя, można їх можна підв'язати до підганашного ременя або до кільця ременя для кордування або до сідла

Для кордування принципово використовується два типи ременів:  

1. Ремінь, який накладається на сідло, так званий, лауфгурт,   із шкіри або мішковини, довжиною приблизно 2 м. від сідла слід відчепити стремена
2. Ремінь, який накладається безпосередньо на спину коня   обладнаний подушками, не стискає холки, важчий від лауфгурту, виконаний із шкіри або грубого льону, з обох боків 4 великі кільця

Допоміжні повіддя

• Звичайні розв'язки – це два вузькі ремінці довжиною приблизно 1,5 м. (з одного боку чіпляємо до кільця вудила, а з другого до пояса або попруги
• Подвійні розв'язки – це два ремені довжиною приблизно 2,5 м. На обох кінцях мають пряжки з відповідною кількістю отворів для регулювання
• Потрійні розв'язки – це два ремені довжиною приблизно 2,5 м. вони проходять від попруги або поясу між передніми ногами коня через кільце вудила до боку поясу на рівні плечового виступу

• Шамбон, це окремий ремінь застібнутий до попруги або поясу, який проходить між передніми кінцівками коня, закінчується кільцем, через яке проходить шнурок до потиличних і вудилових кілець

 

 

 

Brak ograniczenia bocznego jakie dają wypinacze, dlatego stosujemy go w kombinacji ze zwykłymi wypinaczami. Powinien być używany w pojedynczych przypadkach jako wodza pomocnicza, okresowo przez doświadczonego lonżującego

Обладнання для роботи з молодим конем  

• вуздечка із звичайним вудилом і нахрапником від якого відчіплюються повіддя,
• кавецан, його можна замінити тісно допасованим недоуздком, до якого чіпляється корда,
• ремінь до кордування,
• сідло без стремен, із забезпеченими крилами, (після 4 – 5 занять)
• бандажі або захисні щитки на ноги.

Молодого коня на перших кількох заняттях ми кордуємо без пояса і сідла. Однак завжди в місці із зовнішнім обмежувачем.  

Принциповою метою навчання молодого коня є навити пройти у всіх трьох ходах. Можна прийняти, що кінь є достатньо навчений якщо вміє врівноважено пересуватися у всіх трьох ходах (крок, рись, галоп) по колу.

Кордування коня на подвійній корді..

• Є більш ефективне від кордування на одинарній корді,
• Кращі результати роботи із повздовжнім згином.

Коли ми навчаємо коня на подвійній корді:

• робота з молодими кіньми (при умові, що вони знають роботу на одинарній корді).
• роботі із старшими кіньми
• роботі з упряжними кіньми
• робота з кіньми до вольтижерування
• робота із складними кіньми, які вимагають коригування (робота над послухом)
• робота із хворими кіньми. і кіньми, які виздоровлюють