Rudawka Rymanowska - listopad 2013
Bukowina Karpaty wschodnie: górny bieg Czeremoszu, Prutu , Mołdawy, Suczawy i Tissy
Różni autorzy, którzy zajmowali się końmi tej rasy nie sa zgodni co do pochodzenia ich przodków.
Uważają, że pochodzą od koni:
Opisy wg różnych autorów:
Wolf i Einiss
Pochodzą od arabów, a stwierdzili to na podstawie obserwacji dziedziczenia oraz dokonanych pomiarów zoometrycznych
Hackl
Twierdził, że konie huculskie w przeważającej mierze pochodzą od araba, a z całą pewnością od araba zdegenerowanego, choć badacze dopatrują się w nich mieszaniny różnych typów koni zbiegów: polskich, orientalnych i tureckich
Prawocheński
Wyrażał pogląd na pochodzenie hucuła jako na zlepek z różnej mieszaniny koni, uważając, że jest to najwłaściwsze określenie.
Holländer
Wyraził pogląd, że największy wpływ na kształtowanie się hucułów miały prymitywne konie ze stepów azjatyckich – tarpany i konie Przewalskiego , przy czym prawdopodobnie nie obyło się bez nieznacznej domieszki koni noryckich i orientalnych co znajduje pewne uzasadnienie w pokroju konia huculskiego.
Starzewski
Uważa, że koń huculski pochodzi od tarpana uszlachetnionego krwią arabską, a wywodzi to na podstawie podobieństwa do konika polskiego , którego pochodzenie od tarpana udowodnił Vetulani.
Wg Czapskiego
Hucuł jest mało przydatny jako koń pociągowy, natomiast jest wyśmienity jako koń wierzchowy. Podobnie uważali Barański i Gregorowicz.
Wg Holländra
Oceniał on hucuły jako znakomite konie juczne pod duży ciężar i na długie odległości. Także jako znakomite wierzchowce, na których również kobiety i dzieci mogą bezpiecznie jeździć w trudnym górskim terenie. Są również dobrymi końmi pociągowymi , wielkie przysługi oddają przy zwózce drewna, do przystani tratw, tartaków, dworców kolejowych.