українські
Powrót do strony powitalnej

AKTUALNOŚCI PROJEKTOWE

 

pusteOZHK w Rzeszowie    MATERIAŁY SZKOLENIOWE    

Metody przygotowania i pracy z młodym koniem huculskim w kontekście polowych prób dzielności (wstępna, zasadnicza) wierzchowej i zaprzęgowej

Szkolenie organizowane w ramach projektu
„Utworzenie Polsko-Ukraińskiego Centrum Hodowli i Promocji Konia Huculskiego”

Rudawka Rymanowska, Odrzechowa – listopad 2014; kwiecień 2015

 

 

Przygotowanie i sposób prezentacji koni huculskich podczas oceny płytowej

Autor: Marek Gibała

 

Pracę z koniem należy rozpocząć gdy zwierzę jest psychicznie i fizycznie gotowe, a cały proces nauki jest rozciągniety w czasie i indywidualnie dostosowany do potrzeb każdego osobnika , celem solidnego opanowania podstaw.

 

Kolejność działań z młodym koniem:

  1. Życie w stadzie na pastwisku do 2,5 – 3 lat
  2. Postawienie w stajni (ok. 1 miesiąca) z wychodzeniem na padoki (przystosowanie do nowej rzeczywistości i towarzyszy) , od wyczyszczenia powinien rozpoczynać się każdy trening
  3. Praca luzem na ujeżdżalni - lonżowanie bez lonży
  4. Lonżowanie
  5. Praca w ręku
  6. Jazda

 

Praca z koniem - luzem na ujeżdżalni:

  • oswojenie się konia z człowiekiem
  • odczytywanie sygnałów wysyłanych przez konia
  • opiera się na pracy z energią oraz przestrzenią konia i człowieka
  • celem jest uzyskanie relaksu przez konia
  • jest wstępem do lonżowania

 

Przygotowanie konia do pokazu powinno uwzględniać:

  • zabezpieczenie odpowiedniego czasu na trening
  • wyłączenie z grupy
  • zabezpieczenie przed ryzykiem ran i zadrapań
  • odpowiednie żywienie
  • codzienna pielęgnacja
  • przyzwyczajenie konia do nieznanych czynników zewnętrznych

 

Trening konia do pokazu obejmuje:

  • ćwiczenie zatrzymywania
  • ustawianie na stój
  • ruszanie
  • wykazanie cierpliwości i spokoju ze strony prezentera
  • nauczenie posłuszeństwa konia
  • zbudowanie zaufania do człowieka
  • psychiczną gotowość do uczenia się „nowych rzeczy”

 

Metody pracy z młodym koniem w ręku:

  • poruszanie się blisko łopatki konia
  • trzymanie nieco dłuższych wodzy i nie spoglądanie na konia
  • ewentualne trzymanie w lewej ręce długiego bata
  • podążanie z koniem w sposób naturalny i zdecydowany
  • zatrzymanie na komendę „stóóój”
  • poklepywanie
  • ruszanie z komendą „chooodź”

 

Prezentacja w ręku-sposoby:

  • na trójkącie (szczegółowa ocena)
  • po linii prostej (przegląd weterynaryjny)

 

Ogólne wymogi prezentacji koni w ręku:

  • warunki fizyczne prezentera dobrane do warunków konia
  • kondycja, pielęgnacja i wygląd konia (dobrany kantar, ogłowie, wędzidło i wodze)
  • odpowiedni wygląd i ubiór prezentera (spodnie, koszula, czapka, buty)
  • właściwe zachowanie prezentera (koncentrowanie się na koniu (dzień dobry, nie słuchanie komisji, nie komentowanie)
  • doświadczenie prezentera
  • wykonywanie poleceń oceniających

 

Praca w ręku:

  • ustawienie konia w pozycji na stój (czas dla prezentera)
  • łopatką na wysokości oceniających
  • lekko rozstawione nogi
  • oparcie 4 kończyn o podłoże
  • wodze w rękach na szerokość dłoni, poniżej kółek wędzidłowych

 

PREZENTACJA W RUCHU:

STĘP

  • prowadzący z lewej strony konia na wysokości szyi
  • prawa ręka na wysokości łopatki
  • lewa ręka swobodnie opuszczona (z batem)
  • wodze w dwóch rękach lub jednej (luźne)

KŁUS

  • Prowadzący z lewej strony
  • Krok prezentera dostosowany do kroku konia
  • Lewa ręka wykorzystywana do uspokajania konia
  • Wodze zawsze w jednej ręce
  • Wodze na „lekkim kontakcie”

 

Plan szkolenie podstawowego konia obejmuje osiągniecie następujących „celów”:

  1. Rytm – utrzymanie równomiernego następstwa ruchów konia przy wykorzystaniu naturalnej równowagi (w ręku, w siodle)
  2. Rozluźnienie - to swobodny , niewymuszony ruch przy rozluźnionym grzbiecie (ośrodek ruchu) oraz naturalnym napinaniu i rozluźnianiu całej muskulatury (szyi, grzbietu, partii żebrowych i zadu) z uwzględnieniem rozluźnienia wewnętrznego.
  3. Kontakt- stabilna, miękka łączność ręki jeźdźca z pyskiem konia poprzez wędzidło
  4. Impuls i wyprostowanie – energiczne unoszenie tylnych nóg powoduje przenoszenie siły pchającej przez kołyszący grzbiet dalej do przodu ( kontrolowana energia od zadu)
  5. Zebranie konia - przejęcie więcej własnego ciężaru i ciężaru jeźdźca na zad, wyższe ustawienie przodu (głowa, szyja)
  6. Przepuszczalność – gotowość konia do przyjmowania i „przepuszczania” wszystkich pomocy kierowanych od jeźdźca

 

 

 

„Konie wymagają cierpliwości. Jeżeli zachowasz się tak jakbyś miał piętnaście minut, może ci to zająć cały dzień. Jeżeli zachowasz się tak jakbyś miał cały dzień może uda Ci się osiągnąć cel po piętnastu minutach”

Monty Roberts